Crisis in de Nederlandse golfwereld

In het laatste golfblad van de NGF stond er een ”interview” van Gerard Louter met de directeur van de NGF (zijn baas), over het naar analogie van Rekeningrijden, zelf bedachte woord Rekeninggolfen. In dit geval niet betalen per kilometer, maar per rondje. Golfer “Van Veelen” wordt van stal gehaald en u raadt het, deze jaarkaartbezitter golft erg veel. Maar zoals de directeur NGF zegt: “veel-golfers golfen niet te veel, je kunt wat mij betreft nooit genoeg golfen, maar ze betalen te weinig”.

Het zal zo’n 12 jaar terug zijn, dat je kon zien dat de exploitatie van  golfbanen moeizaam werd. Toen was er in ons land ook economisch de nodige teruggang en werd de wereld in crisis verklaard. Dus dat ook golfbanen daar last van hadden, was op die manier begrijpelijk, een hele geruststelling voor de exploitanten. Maar ook toen hebben wij, als Golflink,  te pas en wellicht ook te onpas, duidelijk proberen te maken dat er bij de exploitatie van golfbanen iets structureels mis was met de waarde en prijsbepaling van een golfronde.

Het moet een aardige tegenvaller voor golfbaanexploitanten geweest zijn dat na deze crisisperiode, de exploitatieresultaten alleen maar nog slechter werden. Dat wordt ook bevestigd in het laatste golfstatistiekenrapport (Gosta van bureau Horwath), die gebaseerd op het jaar 2017 een terugval zien in bezettingsgraad van golfbanen van 54% in 2008 naar 40% in 2017. In diezelfde periode steeg de prijs per golfronde met 50%. Ondanks deze prijsstijging daalde de gemiddelde omzet van een golfbaan van 1,6 miljoen euro naar 1 miljoen euro per jaar. De kosten zijn in die periode ook gedaald met ca 25%. Kostendaling is natuurlijk mooi, maar betekent hier minder waar voor je geld, daar iha wordt bezuinigd op noodzakelijk onderhoud.

Een aantal jaren geleden begon men binnen de NGF  aandacht te geven aan de continuïteit van golfbanen en werden modernere opvattingen over de exploitatie uitgedragen. Eigenlijk was dat een soort eenmansactie van één van de managers van de NGF. Samen met een vrijwilliger bij de NGF werden workshops gegeven aan bestuurders van golfclubs, o.a. over modernere lidmaatschapsvormen en de abonnementssystematiek. De belangstelling was groot, maar er waren ook best wat deelnemende clubs die het maar niks vonden, deze nieuwlichterij. Nu laat bestuur en directie NGF makkelijk de oren hangen naar kritische golfclubs en zeker als dat om clubs van de oude stempel gaat. Resultaat werd dat de initiatiefnemers van zakelijk golf binnen de NGF, in 2018 stopten met deze workshops en beiden, toch wat teleurgesteld, voorjaar 2018 de NGF verlieten.

Nu is het 2019 en de directeur NGF laat schrijven over Rekeninggolfen. Naar nu blijkt staat dat niet op zich, maar is de voorbode van een noodzakelijke bredere aanpak, welke in mei 2019 tijdens de Algemene Leden Vergadering van de NGF wordt gelanceerd. Ik ken de inhoud nog niet, van hetgeen dan gezegd wordt. Wel heb ik een voorpresentatie van de NGF gezien over het onderwerp. Dat was niet direct bemoedigend en ging in principe over de meer klassieke golfclub die vast op een golfbaan opereert. Het zelfde zien we in het hiervoor aangegeven verhaal over Rekeninggolfen. Het gaat niet over de golfer en waarde van een golfronde, maar hoe krijgt een klassieke baangebonden golfclub meer leden, die dan volgens gedifferentieerd tarief gaan spelen. Maar goed, laten we niet beginnen met somberen, wie weet door de nood gedwongen gaan we echt aandacht aan besteden aan verbetering van de continuïteit  van golfbanen in Nederland, door op meer moderne wijze naar de waarde van een golfronde te kijken.

We houden u op de hoogte.

Keep swinging,

Wim Rijkaart van Cappellen